Eerste hulp bij dipjes ~EHBD~

Hoi! De titel is eigenlijk een beetje raar maar je zal wel snappen waarom ik die titel heb genomen. Ik weet niet of veel tieners last hebben van dipjes, maar ik in ieder geval wel. En niet alleen tijdens mijn maandelijkse periode. Dan heb ik huilbuien, zie ik niks zitten, behalve sims en fotobewerking dan. In de zomervakantie heb ik er afstand van genomen zegmaar. Maar ik voel het nog steeds wel een beetje, maar niet meer zo erg. Daar ben ik tevreden mee. Omdat ik weet als je echt dipjes hebt dat het een rotgevoel is (het voelde soms echt als een depressie) heb ik  tips hieronder gepost. En ik overdrijf niet over dat zinnetje van depressie

Hoe voelt het?
Wel, dat heb ik al een beetje gezegd eigenlijk, vooral huilerig (soms om geen reden) en gewoon niks meer zien zitten. Ik had het gevoel dat ik van niks meer kon genieten, was zelfs huilerig als ik uitstappen maakte, waardoor ik dus ook tegenop uitstappen ging zien. Toch ging ik mee omdat thuis bij de pakken blijven zitten niet goed is.

Wat deed je ertegen?
Heel veel sims spelen en fotobewerking, en voor jullie is de tip dan iets zoeken waar je je dipjes in kwijt kan. Wat voor mij de sims is, zoals ik al zei als ik sims speel ben ik niet met mijn gedachten bij mijn dipjes omdat de sims een spel is waar je echt je gedachten moet bijhouden. Lezen deed ik ook heel vaak omdat dat ook weer iets is waar je gedachten ergens anders zitten, hetzelfde voor fotobewerking. Schrijven deed ik niet zo vaak maar dat was ook een beetje een houvast voor me. En echt heel veel muziek draaien op youtube. Marco Borsato en Nick en Simon heb ik toen echt platgedraaid (op youtube, klopt niet maargoed)

Waardoor had je dipjes?
Ik denk dat dat vooral was omdat die dag ik afscheid moest nemen van de hond van mijn oma en opa die ik 13 jaar heb gekend, dat was een heel moeilijk verlies voor me (wat ik nog steeds aan het verwerken ben) omdat ik een grote dierenvriend ben, en ik het sowieso moeilijk vind om afscheid te nemen van iets. En ik denk dat daardoor een deel mijn dipjes zijn ontstaan

Wie hielp je in die tijd?
Mijn vrienden vooral, omdat mijn familie niet echt begreep waarom ik vaak huilde, en mijn vrienden zijn er altijd voor me geweest (als ze dit lezen zullen ze wel weten dat ik het over hen heb). School heeft me vaak afgeleid en daar ben ik ook heel blij om. Ik heb vaak gesprekken gehad met mijn vrienden op school en ook met mijn vrienden die ik via internet ken. Ik heb ook een tijdje via internet een vriendin gekend,  die nu helaas overleden is, en tijdens mijn dipjes had ik vaak het gevoel dat ze me steunde en dat was echt ook een grote steun was. En ook met mijn titularis/mentor (die jammergenoeg mij titularis/mentor niet meer is). Daar heb ik een langer gesprek mee gehad, wat heel veel voor mij opluchtte en dat gaf echt een grote steun voor mij. En nu is hij niet meer op school en dat mis ik wel.

En waarom ik al die vraagjes tik en beantwoord, is omdat ik de mensen die deze blog lezen die hiermee ook problemen hebben wil ik helpen. Die vraagjes kunnen jou helpen om erover te praten, dan kan je ze eerst beantwoorden voor je met iemand praat. Want praten lucht op, ik vind het nu ook wel fijn om alles eens neer te tikken hoe het echt voelt, maar tegen mijn vrienden en titularis/mentor heb ik ook niet gelogen natuurlijk. 

Tips:

1. Praat erover! Het helpt zeker, en natuurlijk met iemand die je vertrouwt

2. Luister muziek die je luistert als je pijn hebt vanbinnen, dat lucht ook op

3. Zoek een hobby waardoor je alles vergeet, je passie dus

4. Huil als je huilen moet (laat je tranen maar vrij...) 

5. Probeer veel in het zonlicht te komen, dan krijg je vitamine D binnen 

6. Probeer de oorzaak uit te zoeken, als dat een overleden persoon of dier is, overhaast het verwerken niet want je doet jezelf alleen maar pijn

Dat was het zo'n beetje, ik hoop dat ik hiermee mensen geholpen heb. En onthoud altijd : everything will be okay at the end, if its not okay, its not the end!

xxx Nikita

(PS : Sorry voor de lange post)